Dzisiejszym obchodom patronalnym przewodniczył ks. abp Edward Ozorowski. Homilię wygłosił ks. Leszek Jakoniuk, rektor Centrum Katechetyczno-Pastoralnego im. bł. ks. Michała Sopoćki. Kaznodzieja przywołał sylwetkę świętego męczennika w kontekście roku jubileuszowego, rocznicy chrztu Polski. We mszy świętej uczestniczyli także ks. abp Stanisław Szymecki oraz bp Henryk Ciereszko, licznie przybyli księża profesorowie naszego seminarium, zaproszeni goście, alumni i pracownicy seminarium.

Obchody odpustowe zakończył uroczysty obiad.

Święty Jerzy urodził się w chrześcijańskiej rodzinie w drugiej połowie III wieku. Jego ojciec pochodził z Kapadocji zaś matka była Żydówką z Lyddi. Po śmierci męża wróciła do swojego miasta z młodym synem, gdzie zapewniła mu edukację. Chłopak podążył za przykładem ojca wstępując do armii rzymskiej zaraz po osiągnięciu odpowiedniego. Był dobrym żołnierzem i szybko awansował pełniąc prestiżowe funkcje w rzymskiej armii. Podczas postoju cezara Dioklecjana w Nikomedii należał do jego osobistej ochrony.

W 303 roku Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan na terenie Imperium. Jerzy był zmuszony do uczestnictwa w prześladowaniach, chociaż sam był chrześcijaninem i krytykował tę decyzję. Rozwścieczony Dioklecjan nakazał torturować go i zabić. Po różnych torturach Św. Jerzy został zabity przez ścięcie pod murami miejskimi Nikomedii, 23 kwietnia między 303 a 305 rokiem. Ciało Jerzego wróciło do Lyddi, gdzie zostało pochowane. Wkrótce potem chrześcijanie zaczęli modlić się do niego, jako do męczennika.

Jego kult rozwijał się chrześcijaństwie obu tradycji, wspierany przez piękne legendy, które opiewały jego zwycięski bój z szatanem i mocami ciemności. Taki obraz przeszedł również do ikonografii, gdzie św. Jerzy wbija w długą włócznię w ciało legendarnego potwora. Rzadszym przestawieniem jest obraz ukazujący scenę męczeńskiej śmierci świętego przez ścięcie.