Tego dnia cała nasza wspólnota seminaryjna o godzinie 9 zgromadziła się na uroczystej Mszy Św. pod przewodnictwem Jego Ekscelencji Abp. Tadeusza Wojdy. W kazaniu Bp. Henryk Ciereszko na początku przywołał przemówienie bł. Michała Sopoćki z inauguracji roku seminaryjnego 1956/1957: „Cały świat przeżywa okres kryzysu moralnego. (…) Wyraża się zniechęcenie duchowe, pewien lęk i nieufność do wysiłków i zdobycia środków naprawy i zaradzenia złemu. Ogólne zakłamanie, upodlenie i znieprawienie powstało na świecie, dlatego że ludzie naruszają prawo Boże, a kierownicy państw prawie powszechnie odbiegli od tego prawa i występują przeciw Kościołowi. Nadszedł tedy czas działania dla sług Bożych, dla tych co się poświęcają Jego służbie, czas działania i dla nas.” Biskup Henryk wskazywał na aktualność tych słów Apostoła Bożego Miłosierdzia. Zauważył, że mimo upływu lat mamy do czynienia z przytoczonymi zjawiskami także w obecnych czasach. Kaznodzieja zachęcał zebranych w kaplicy księży i alumnów do realizacji wezwania bł. Michała w życiu wspólnoty seminaryjnej.

W słowie końcowym Arcybiskup powiedział: „Wiemy, że to seminarium wydało światu wielu wspaniałych kapłanów, którzy pisali historię naszej archidiecezji nawet swoją krwią i cierpieniem. Stawiamy sobie pytanie czy jesteśmy godni tej historii, czy my w dzisiejszej tradycji i kontynuacji naszego seminarium rzeczywiście korzystamy z tego pięknego, szlachetnego bogactwa Alma Mater?” oraz „czy dziś jesteśmy żywymi kontynuatorami tej tradycji”.

Na ten dzień było również zaplanowane sympozjum naukowego poświęcone jubileuszowi, ale z racji na panującą pandemię zostało przełożone na późniejszy termin.