W Święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w naszej seminaryjnej kaplicy uczestniczyliśmy w Mszy Świętej koncelebrowanej przez księży neoprezbiterów naszej Archidiecezji, tzw. sekundycji.
Na początku celebracji głos zabrał ks. Rektor Andrzej Proniewski, witając obecnych księży, moderatorów, profesorów, siostry zakonne, pracowników świeckich oraz alumnów. Zwracając się do księży neoprezbiterów prosił, by sprawowali Najświętszą Ofiarę w intencji tej Alma Mater, tej wspólnoty, w której przez sześć lat formowali się ku kapłaństwu chrystusowemu.
Na początku homilii ks. Kamil Norel wyznał, że „to bardzo szczególne uczucie stanąć dziś po tej stronie prezbiterium, kiedy to, nie tak dawno, zajmowaliśmy wasze miejsca i byliśmy jednym z was”. Zaznaczył, że tak jak Maryja towarzyszyła Jezusowi od Betlejem aż pod krzyż, tak teraz otacza macierzyńską opieką Kościół Święty i kapłanów: „Jeżeli Maryja jest Matką Kościoła, to także jest Matką kapłanów i Matką nas wszystkich, Maryja towarzyszy każdemu z nas”. Wskazywał, że Maryja ma być dla przygotowujących się do kapłaństwa wzorem w definiowaniu powołania i odpowiadania na nie: „Najświętsza Maryja Panna właściwie całe swoje powołanie zdefiniowała jednym zdaniem wypowiedzianym w chwili Zwiastowania: Oto ja, służebnica Pańska. Niech mi się stanie według twego słowa”. Zachęcał, by na wzór św. Jana wypełnić testament Jezusa i wziąć do siebie Maryję: „Biorąc dzisiaj Maryję do siebie, nazywając Ją Matką Kapłanów, naszą matką, wołamy jednocześnie za Św. Janem Pawłem II: Totus Tuus Maryjo”.
Na zakończenie uroczystej Eucharystii neoprezbiterzy udzielili wszystkim prymicyjnego błogosławieństwa.
Msza Święta nowo wyświęconych kapłanów w seminaryjnej kaplicy jest zawsze ogromnym przeżyciem dla całej wspólnoty, bowiem ukazuje cel formacji w której uczestniczymy, oraz przypomina, że w kapłaństwie Eucharystia zawsze musi mieć swoje centralne miejsce przed wszystkimi innymi sprawami. Módlmy się, aby nowi kapłani byli świętymi, na wzór Serca Jezusowego. Prośmy o to słowami Sługi Bożego Ojca Świętego Piusa XII: „Niech będą aniołami łaski, która oczyszcza i podnosi dusze, prowadząc je do zjednoczenia z Tobą przez uczestnictwo w Chlebie żywota. Niech będą aniołami pokoju, jawiącymi się w ostatniej chwili, by wlać w dusze niewysłowione pragnienie twojej słodkiej miłości, aniołami przygotowującymi je na porywający, Boski pocałunek u progu niebieskich podwoi, gdzie Ty, Panie, jesteś światłością i nieskończoną radością serc po wszystkie wieki wieków. Amen.”
