Udzielone posługi były poprzedzone rekolekcjami wielkopostnymi prowadzone przez ks. dr. Marcina Kowalskiego. Rekolekcje to czas zadumy, oderwania od świata i skupienia się na Bogu. Pięknie pomógł nam w tym wykładowca kieleckiego seminarium. Oparte na przypowieściach konferencje wnikliwie podparte tekstem oryginalnym (greką) i przykładami z życia a także kinematografią były przyjemne dla uszy i ducha. Nasz wysiłek kaznodzieja przyrównał do himalaistów. Nie możemy za od razu zdobyć szczytu. Musimy cierpliwie iść pod górę i systematycznie rozbijać obóz.

Akolita to wyraz pochodzący z języka greckiego i oznaczający osobę niosącą Chrystusa. Jest on zatem nadzwyczajnym szafarzem Komunii Św., wezwany głównie do troski o służbę ołtarza. Szczególną powinnością akolity jest zarówno pomoc prezbiterom w udzielaniu wiernym Komunii Św., jak i zanoszenie Jej chorym, przebywającym w szpitalach lub w domach prywatnych. Akolita może też dokonywać zarówno tzw. puryfikacji (oczyszczenia) naczyń liturgicznych: pateny, kielicha, cyborium, jak i wystawienia i repozycji (schowania) Najświętszego Sakramentu.
Ustanawiając posługę akolity Biskup, podając mu patenę z chlebem wypowiada następujące słowa: „Przyjmij naczynie z chlebem do sprawowania Eucharystii i tak postępuj, abyś mógł godnie służyć Kościołowi przy Stole Pańskim”.

Lektor to osoba posługująca szczególnie podczas Liturgii Słowa. Charakterystycznym strojem lektora jest biała alba. Lektor wykonuje lekcje, czyli czytania podczas Mszy świętej, za wyjątkiem Ewangelii. Gdy nie ma diakona asystującego celebransowi może także w procesji wejścia uroczyście wnieść ewangeliarz, wykonywać modlitwę wiernych i odczytywać antyfony.