W trwającym okresie modlitwy za zmarłych nasza wspólnota seminaryjna modliła się za zmarłych księży profesorów, moderatorów oraz zmarłych pracowników świeckich.
We wtorek tj. 6 listopada o godzinie 17:00 w naszej kaplicy seminaryjnej odbyła się Msza Święta połączona z nieszporami żałobnymi. Eucharystii przewodniczył abp Tadeusz Wojda wraz z licznie zgromadzonym duchowieństwem. Podczas Najświętszej Ofiary polecaliśmy Panu duszę zmarłych:
† ks. Abp. Edwarda Roppa, ks. Abp. Romualda Jałbrzykowskiego, ks. Bp. Adama Sawickiego, ks. Bp. Władysława Suszyńskiego, ks. Abp. Edwarda Kisiela;
† ks. Infułata Antoniego Cichońskiego, ks. Infułata Lucjana Namiota, ks. Infułata Stanisława Piotrowskiego, ks. Infułata Stanisława Feliksa Strzeleckiego;
† ks. Stanisława Bielawskiego, ks. Hipolita Chruściela, ks. Józefa Czerniawskiego, ks. Kazimierza Kleja, ks. Czesława Kulikowskiego, ks. Kazimierza Kułakowskiego, ks. Jana Pankiewicza, ks. Tadeusza Paprockiego, ks. Mieczysława Paszkiewicza, ks. Witolda Pietkuna, ks. Cezarego Potockiego, ks. Władysława Rusznickiego, ks. Stanisława Sieluka, ojca Edwarda Szelachowskiego, ks. Henryka Szlegiera, ks. Walentego Urmanowicza, ks. Ryszarda Hermanowicza, ks. Stanisława Zdziecha, ks. Jerzego Miklaszewskiego;
† ks. Aleksandra Grabowskiego, ks. Jana Krassowskiego, ks. Macieja Pawlika, ks. Tadeusza Krawczenko, ks. Jerzego Raczkowskiego, ks. Kazimierza Michalca;
† zmarłe siostry ze zgromadzenia Sióstr Służek Maryi Niepokalanej;
† zmarłe siostry ze zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego;
† zmarłych pracowników świeckich naszego Seminarium.
Homilię wygłosił ks. Jerzy Lachowicz, który w swojej wypowiedzi pokrótce przybliżył nam osoby, które spotkał jako alumn i już jako kapłan. Ponadto ksiądz profesor wskazał, że te wszystkie osoby łączy jeden wspólny mianownik, którym jest fakt przejścia ich na drugi brzeg życia, do którego każdy z nas dąży. Tak więc śmierć jest nauczycielką życia, która powinna pobudzać w nas refleksję nad naszym życiem. Na zakończenie kaznodzieja wspomniał, także postać bł. Michała Sopoćki, który już co prawda nie potrzebuje naszej modlitwy, ale może wypraszać u Boga radość życia wiecznego zmarłym, zaś nam radość w życiu doczesnym.
