Alumni III i IV roku przez arcybiskupa Tadeusza Wojdę zostali ustanowieni do pełnienia posługi lektoratu oraz akolitatu. Uroczysta Msza Św. odbyła się w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu w białostockiej katedrze. Obrzęd przyjęcia lektorów i akolitów miał miejsce po homilii.

Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

Arcybiskup w homilii przedstawił rolę słowa Bożego nie tylko w Kościele, lecz także w życiu każdego wiernego. Wartość słowa Bożego zobrazował na przykładzie biskupa z Azji, który przez trzynaście lat przebywał w więzieniu. Doświadczał wtedy chwil zwątpienia, ale pewnego dnia pod natchnieniem Ducha Świętego postanowił spisywać zdania z Pisma Świętego, które udało mu się przypomnieć. Zapisał ich ponad 300. Każdego dnia czytał jedno zdanie i nim żył. Dzięki słowu Bożemu przetrwał czas całkowitej izolacji.

Arcybiskup zwrócił uwagę na elementy liturgii, mianowicie na słowa wypowiadane po każdym czytaniu. Nie są one przypadkowe; mają niezwykłą moc i są bezpośrednio skierowane do każdego człowieka, aby żyć nimi na co dzień. Nie wolno porównywać słowa Bożego do słowa ludzkiego. Słowo ludzkie jest zawodne… Celebrans w szczególny sposób zwrócił się do kandydatów, aby jako lektorzy przede wszystkim żyli słowem Bożym i odczytywali je z należytym namaszczeniem i szacunkiem.

Po Ewangelii diakon przedstawił ks. biskupowi kandydatów, wzywając ich po imieniu i nazwisku. Każdy z kandydatów słowem „jestem” oznajmił o gotowości bycia akolitąlub lektorem.

Przyjmij księgę Pisma Świętego i tak postępuj, abyś mógł godnie służyć Kościołowi. Te słowa wypowiedziane przez arcybiskupa do przyszłych lektorów oznaczały gotowość przyjęcia posługi.

Przyjmij naczynie z chlebem do sprawowania Eucharystii i tak postępuj, abyś mógł godnie służyć Kościołowi przy stole Pańskim. Przyszłym akolitom przypomniał, że jest to kolejny etap na drodze do kapłaństwa i podkreślił, że mają służyć pomocą diakonom i kapłanom oraz nieść Chrystusa, tam gdzie pośle ich Kościół.

Warto podkreślić, że obie te posługi ściśle się ze sobą wiążą i każda z nich wymaga zaangażowania i odpowiedzialnego wykonywania posługi.

(…) spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa.