Obrzęd kandydatury (znany również jako admissio) jest pierwszym publicznym wyrażeniem przez alumnów woli przygotowania się do przyjęcia, w odpowiednim dla nich czasie, święceń w stopniu diakonatu oraz prezbiteratu. Wiele osób porównuje ten symbol do okresu „narzeczeństwa” przyszłego kapłana z Bogiem. Przez ten znak, kleryk zostaje oficjalnie włączony do grona kandydatów do święceń. Od soboty, 16 grudnia br., w gronie tym partycypują alumni roku V.

Uroczystość kandydatury w białostockim seminarium jest zwyczajowo związana z przeżywanym przez kleryków grudniowym dniem skupienia. Tym razem rozmyślaniom przewodniczył ks. Adam Wiński – wikariusz parafii pw. NMP Królowej Rodzin w Białymstoku, wieloletni misjonarz, początkowo we Włoszech, a następnie na Kubie. Rekolekcjonista, wychodząc od fragmentu Ewangelii wg św. Marka (Mk 2, 1-12 – uzdrowienie paralityka) zwrócił uwagę alumnów między innymi na odkrywanie w sobie wszelkich przestrzeni duchowego paraliżu, a ponadto podkreślał, że kapłaństwo nie jest jedynie aktem zaufania człowieka wobec Boga, ale, odwrotnie, wielkim gestem zaufania Boga do człowieka. Ksiądz Adam zaprosił słuchających do odważnego podążania drogą Pana Boga i bycia zawsze autentycznym wobec Niego oraz drugiego człowieka.

Zwieńczeniem przeżywanego dnia skupienia była Eucharystia połączona ze wspomnianym już obrzędem kandydatury. Celebracji przewodniczył bp Henryk Ciereszko – wikariusz generalny Archidiecezji Białostockiej. Po homilii, diakon wezwał imiennie kandydatów, którzy, po wystąpieniu na środek, zadeklarowali, iż „odpowiadając na Boże wezwanie chcą się tak przygotować, aby mogli we właściwym czasie godnie przyjąć święcenia diakonatu i prezbiteratu i pełnić w Kościele te posługi” (z obrzędu kandydatury). Ponadto podkreślili, że mają wolę tak kształtować w sobie życie duchowe, by byli w stanie wiernie służyć Chrystusowi i Kościołowi. W tym szczególnym dniu alumnom roku V towarzyszyła najbliższa rodzina oraz cała wspólnota białostockiego seminarium.

Otoczmy naszą modlitwą braci, którzy zadeklarowali przed Bogiem chęć oddania się na wyłączną służbę Mu oraz Kościołowi. Niech dobrze przygotują swoje serca na wielką łaskę, która, już za niecałe pół roku, spłynie na nich w sakramencie święceń. Prośmy także o nowe święte powołania do życia kapłańskiego, szczególnie o powołania do białostockiego seminarium.

Święty Jerzy, módl się za nami!